Η πατρίδα του Ομήρου, νησί με ομορφιά και χάρη, περιζήτητη και ονομαστή για ατελείωτα βράδια κραιπάλης και διασκέδασης, αλλά και για τις αμέτρητες, λευκές εκκλησιές της. Γνήσιο Κυκλαδονήσι, η Ίος ζωγραφίζει στον ορίζοντα σε χρώματα του λευκού και του γαλάζιου, με παιχνιδιάρικες χρωματιστές λεπτομέρειες στα πορτοπαράθυρα των σπιτιών. Πλακόστρωτες πλατείες και σπιτάκια σαν από αιγαιοπελαγίτικο παραμύθι, το Μεσαιωνικό Κάστρο, η εκκλησιά της Παναγίας της Γκρεμιώτισσας και οι περήφανοι ανεμόμυλοι με αγνάντι τους τη Χώρα. Στο λόφο του Σκάρκου βρίσκονται τα μοναχικά ερείπια πρωτοκυκλαδικού οικισμού που καταστράφηκε με την έκρηξη του Ηφαιστείου της Θήρας. Λίγο έξω από το Κάμπο έχει απομείνει, στην πλαγιά του λόφου, ένα αρχαίο υδραγωγείο. Στο Πλακωτό ερείπια του ελληνιστικού πύργου που οι ντόπιοι ονομάζουν Ψαρόπυργο εξαιτίας του ψαρού χρώματος της πέτρας του και ο τάφος του Ομήρου, του τυφλού ποιητή της Οδύσσειας και της Ιλιάδας. Για τους μερακλήδες της γεύσης, ρεβυθοκεφτέδες, ντοματοκεφτέδες, τσιμέτια (γεμιστές κολοκυθοκορφάδες), λιαστές μαρίδες, τσικουδιά προσφιλής στον ουρανίσκο, τραγανό παστέλι από νιώτικο θυμαρίσιο μέλι και σουσάμι, αυγοκαλάμαρα ή ξεροτήγανα, καλσούνια, μυζηθρόπιτες ή μελιτίνια, αμυγδαλωτά και παστωτά σύκα δεμένα με σουσάμι. Τα κρέατα της Ίου, κατσικάκια, αρνάκια και μοσχαρίσια είναι περήφανα για την ποιότητα και τη νοστιμιά τους. Στο νησί πήζουν το ξινό, λευκό κεφαλοτύρι αλμυρό και πικάντικο, το σκωτύρι, μίγμα τυριών, μυζήθρας και αρωματικών και τη γλυκιά μυζήθρα. Το μαγιώτικο μέλι, που παράγεται από τα άνθη του Μαΐου, έχει άρωμα και γεύση που σαγηνεύουν και χρώμα κεχριμπαρένιο.